| A ESCRITURA É A PINTURA DA VOZ (Voltaire) |
|
Escribir para crear un mundo, para encher páxinas coa vida que ves, que vives, que soñas...
Ler historias doutras vidas,doutros lugares,doutros sentimentos. Ler para aprender, para comprender, para gozar coa lectura, para soñar... |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| A RAVACHOL |
|
A RAVACHOL
No entroido de Pontevedra
a estrela é un papagaio
que viviu nesta cidade
hai unha chea de anos.
Na rúa da Michelena
coidábao un boticario
e nesa botica era
un personaxe admirado
e era tan falangueiro,
tan burlón e descarado
que enseguida colleu sona
e xa todos o adoraron.
Por iso cando morreu
tivo un enterro sonado
ao que acudiu toda a vila
a despedilo chorando,
a Ravachol nunca máis
ían volver escoitalo.
Que choros e que lamentos!
Que berros desesperados!
Rapaces, homes, mulleres
ao lado do papagaio
vestidos de negro loito
todos xuntos fan o pranto.
Mais cando cae a terra
sobre a caixa do finado
a vila en silencio queda,
cala de súpeto o pranto,
gardando un respecto mudo
mentres baixan ao burato
os restos de Ravachol
o loro do boticario.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
