| Da casa á escola, animar a ler é cousa de tod@s |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Merlín e Familia/ Morgana en Esmelle |
|
 sobre Merlín
O club de lectura CASAESCOLA selecionou para a próxima reunión un doblete de obras para comparalas e comentalas, tales son:
"Merlín e familia" de Álvaro Cunqueiro e "Morgana en Esmelle" de Begoña Caamaño, publicado este ano e que segue o ronsel de Cunqueiro pero dende outra visión....
Quedamos convocados pois no Hibernia, o venres 16 de novembro 2012 a partir das 20.00h
Xa se achega o día e a lectura vai avanzada. Por unha banda Merlín e Familia de Cunqueiro, un clásico que en cada lectura gaña fondura. O mundo dos soños de Cunqueiro non semella un mundo simple, aínda que si sorprendente e cheo de lirismo co seu aquel de humor. Sorprendente no uso do habitual, do seu entorno e sociedade para elaborar literatura, cheo de lirismo cando crea personaxes cargados de maxia e sensualidade, un xogo entre o real e o mítico no que as chiscadelas son constantes e ocorrentes. Ademais a recreación do mito está tan lograda que a Merlín sentímolo coma un galego máis no seu pazo de Miranda. Logo está a lingua usada coa frescura dun galego aínda non normativo, dialectalismos da Terra de Mondoñedo e mesmo algún léxico que penso será invento do propio autor con palabras como "albifor".
Cando rematas o libro que non é novela, pero que podes interpretalo como unha novela singular, (outra das peculiaridades do xenial Cunqueiro), pensas que é imposible imitalo, que é moi difícil pórse ao seu carón e seguir a narración. Begoña Caamaño coa súa Morgana en Esmelle intentouno e logra tamén sorprendermos cando atopamos a súa reinterpretación do mito que, como se dun camiño de quita e pon se tratase, parte do Merlín de Cunqueiro e regresa ao Merlín das lendas artúricas e volta de novo á casa de Miranda nun ir e vir seductor e moi prestoso. Nun afán por descubrirmos segredos das mulleres do mito artúrico, Igraine, Viviana e logo Morgana son retratadas cunha óptica moderna moi seductora para o lector, pero mantendo a distancia das pernoaxes do mito ( poden mesmo sentirse algo frías). A trama moi ben construída con varias e atrevidas voces tarda en adentrarse no mundo da propia Morgana que entra con forza na metade da novela. O final da novela ábrese a varias interpretacións para o lector, seguramente dá a impresión de ser o máis difícil de solventar para a autora, que con esta obra, en todo caso, logra de xeito moi valente incorporar á Literatura galega de raíz artúrica ( lembremos que o mito céltico está presente na nosa literatura de vello na tradición oral da Idade Media que chega aos nosos días como por exemplo na lenda da lagoa Antela, ademais da mesma prosa culta medieval en galego-portugués, o celtismo do bardo do Rexurdimento, Pondal,que foi de novo impulsor de creacións poéticas xa no século XX como Na noite estrelecida, de Cabanillas, que trouxo a Sálvora a illa de Ávalon e o Santo Grial ao Cebreiro, e a cousa xa non parou aí, logo virían o gran fabulador Cunqueiro co seu Merlín nas Terras de Miranda, X. L. Méndez Ferrín coa súa particular recreación mítico simbólica en obras como Amor de Artur, Darío Xohán Cabana co seu Galván en Saor...) Begoña Caamañao logra con audacia, dicimos, introducir plenamente as mulleres do mito artúrico na nosa literatura ao traer a Morgana a Esmelle.
Sinceramente graciñas.
Aquí deixamos un pequeno vídeo da presentación do libro ou este comentario da lectura no blog falemos de lecturas ou no blog de Ramón Nicolás |
|
|
|
|
|
|
