|
|
|
|
|
|
| Por un método de gaita en francés |
|
REPORTAXE
Un grupo de galos sen vínculos con Galicia fundan unha federación nacional para defender a música e a cultura galega no país veciño
SILVIA R. PONTEVEDRA - Santiago - 18/01/2009
 En outubro, Christophe Bertandeau estaba pasando "unha época moi mala". Tanto, que nos "momentos máis baixos" estivo tentado de aparcar para sempre os seus proxectos. O estudo sobre a gaita galega que escribe en francés polas tardes, cando sae do banco; as conferencias sobre a cornamusa que vai dando aquí e alá; o cargo de presidente do colectivo que montou en 2007 para defender e promover a música e a cultura galega en Francia. No número 12 da rue deas poètes de Saintes, unha localidade ao norte de Bordeus, está a sede da Federation Française deas Sonneurs de Gaitas et da Culture Galicienne Os Galaicos. É alí onde vive Bertandeau, que cando vén a España prefire que lle chamen Cristóbal. Os 40 membros que integran Os Galaicos, con todo, áchanse espallados por todo o país e cítanse por internet. Polas veas da maioría non corre nin pinga de sangue galego, non son "galiciens de sang", senón "d'âme, de coeur, de passions", e dedican unhas cantas horas ao día a dar "alma" e "corazón" por esta "paixón".
Recoñecen que Carlos Núñez ten boa parte de culpa. Quen ía pensar que uns franceses marcados como todos os seus compatriotas polo tópico do chovinismo ían gastar enerxías en difundir as partituras, os grupos, os discos e o xeito de facer dos luthiers galegos, pero chegou o vigués ao festival de Lorient, alguén dixo que era o Jimmy Hendrix da gaita e a música galega púxose de moda entre os que xa compraban folk bretón ou irlandés. Bertandeau, por exemplo, tocaba por entón a gaita escocesa. E quedou "namorado", "como todos os que a escoitan", da "música chea de alegría" que se facía ao final do Camiño de Santiago, un camiño que ata entón era o único motivo que espertara o interese por Galicia dos franceses. A súa primeira gaita galega tívoa logo de asistir ao Festival Internacional de Luthiers de St. Chartier. Fíxose amigo do fabricante de Carballo Francisco Calvo Regueiro, e empezou a representar os seus instrumentos ao norte dos Pireneos.
Bertandeau e Richard Bagno, outro francés prendado do galego, decidiron no verán de 2005 que había que organizarse e dous anos despois conseguiron facelo, amadriñados desde o principio por Cristina Pato. Agora Os Galaicos teñen unha tropa de padriños: ademais de Pato, están Daniel Bellón, Anxo Lorenzo, Mutenrohi, Luar na Lubre e a banda Xarabal. O último día deste ano chamounos, para ofrecerlles o seu apoio, Susana Seivane.
Os franceses tamén se aliaron cos dous centros galegos de París e o outro que hai en Marsella. Teñen unha web (www.os-galaicos.com) en francés que aos poucos van traducindo ao castelán. Ao abrila, tamén aparece a opción de consulta en galego, pero de momento non conseguiron que ninguén se ofreza para traducila. Necesitan traducir, ademais, os seus estatutos. É o requisito que lles pon a Xunta para darlles algunha axuda e facilitarlles profesores, porque eles queren organizar cursos alá. Cada vez hai máis xente que se pon en contacto cos Galaicos para pedirlles partituras, discos que a Fnac non ten e algún método de gaita en francés. De momento só lles poden facilitar libros en galego, e esperan como auga de maio o novo texto didáctico que prepara Bellón. En canto se publique, traducirano á súa lingua.
En Francia hai 30 tipos de gaita, pero eles prefiren a galega. "Non fai falta ter raíces para amar unha terra. As raíces bótanse onde un quere", sentenza Bertandeau. Aínda que os bretóns, o único pobo galo que conservou a súa cultura celta, mírenos "con receo", seguen adiante, e montan un posto con bandeiras e libros galegos en todo festival ao que poden asistir. Agora soñan con facer, aínda que só sexa por un día, unha banda cos seus padriños. E mentres preparan a súa participación na Semana Galega de París, do 10 ao 17 de maio, están formando o primeiro grupo francés de música galega. "Vaise a chamar Noite dás Meigas", conta Cristóbal orgulloso. O debú será en xullo, e estará con eles Mutenrohi. |
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
