|
|
|
|
|
|
| Juan Carlos Moreno Cabrera: |
|
A ENTREVISTA JUAN CARLOS MORENO CABRERA, CATEDRÁTICO DE LINGÜÍSTICA
O autor do nacionalismo lingüístico opón argumentos aos dos asinantes do Manifesto pola lingua común.
 --¿Os asinantes do Manifesto pola lingua común fallan?
--Non. Son coherentes cunha ideoloxía nacionalista: o nacionalismo lingüístico español. Pero non din nada novo...
--¿Que quere dicir?
--O manifesto ten uns fundamentos similares aos expostos pola Real Academia Española nun escrito que elevou ao presidente das Cortes en 1978. Pedía que, no artigo segundo da Constitución, o que fala das linguas españolas, constase que o castelán é a lingua española por antonomasia.
--A petición non foi aceptada.
--¡Pero se actúa coma se o fose! As demais linguas españolas están nun segundo plano. Considéranse menos útiles, rexionais, minoritarias. Agora iso repítese no manifesto, que empeza dicindo que existen linguas españolas, pero que hai unha que está por enriba, que é a lingua da comunicación, a democracia, a ciencia. Na nova versión ata se lle dá un enfoque economicista, asóciase a un "investimento en capital cultural".
--O castelán gaña en falantes.
--Cando unha lingua se expande débese a cuestións políticas, non a razóns lingüísticas. Non é máis apta nin máis rica nin mellor. ¿E como se enmascara isto? Dicindo que a lingua española ten unha serie de valores intrínsecos superiores ás demais. O manifesto insiste niso.
--Detrás están Vargas Llosa, Pombo, Savater... ¡Iker Casillas!
--Non se dan conta de que o seu é unha ideoloxía ferozmente nacionalista. O gran problema desta ideoloxía nacionalista é que non é concibida como nacionalista. Concíbese como ideoloxía cívica. Non ten valores étnicos, nin identitarios e, por iso, se asocia o español con "liberdade" e "democracia", cousa que desposúe automaticamente ás outras linguas deses valores. A manipulación é terrible, pero o peor é que a xente non é consciente desa manipulación. O nacionalismo español é o máis radical e excluínte.
--Eles din que os dereitos pertencen aos cidadáns, non aos territorios.
--Son os mesmos que ven natural que o español sexa oficial en todo o territorio. Na ideoloxía nacionalista española o castelán é o español. E aos que falamos español parécenos moi ben, pero o apoio que lle dá o Goberno non ten como obxectivo apoiar aos españois senón facer de menos ás outras linguas.
--Vostede, madrileño sen mácula, admite ter prexuízos.
--Tívenos, pero un maior coñecemento da realidade lingüística axudoume a eliminalos. Dóeme que os meus colegas, que saben o mesmo que eu, non loiten nesa dirección. A ciencia non é unha disciplina inmune ás relacións de poder.
--Dea un argumento inapelable.
--A lingua correcta, a da RAE, a do dicionario e a gramática, non é unha lingua real. A xente pensa que a lingua coloquial non é máis que unha realización imprecisa dese modelo. E non é así. É o modelo o que se basea na lingua falada.
--Prosiga.
--Dise que o español ten 450 millóns de falantes. ¿Dominan todos a lingua estándar culta? Non. Ten moitísimas variedades.
--De acordo.
--Non se pode dicir que o catalán ou o vasco son un conxunto de falas, porque o español tamén o é. Ocorre que, de todas as variedades, seleccionouse o que se chama un dialecto, o castelán, e asocioullo coa construción dun Estado supranacional, central e forte. Xa que logo, o español é unha especie de idea de carácter político que se estableceu baseándose no dialecto castelán.
--¿Cando empezou todo?
--No século XIII, o castelán empezou a usarse na corte de Afonso X para cuestións administrativas. Conforme se uniron os reinos e Castela adquiriu poder, o dialecto castelán, que non tiña valor literario, impúxose como modelo, asociado ao poder central.
--Demasiado tempo pasou. ¿Ve algunha solución?
--España é un Estado multinacional e é evidente que hai un dereito de autodeterminación que é absolutamente necesario respectar. A situación mellorará cando os pobos vasco, catalán e galego decidan como queren ser. O que non é de recibo é que o Parlamento catalán estea secuestrado polo español. Cada vez que toma unha decisión, o Parlamento español invéntase artigos de inconstitucionalidade.
--¿Algún antepasado catalán?
--Non. Só quero defender a miña lingua, que non lla asocie a imposición nin a imperialismo algún.
--Sinale un erro dos cataláns ao expor o seu defensa da lingua.
--Reprócholles que non sexan máis intransixentes no seu uso. Deberían falalo en Madrid. No Congreso. Nas entrevistas.
"O castelán non está perseguido; esa é unha polémica ficticia"(Público)
Entrevista co autor de 'El nacionalismo lingüístico'(A Nosa Terra) |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
