|
|
|
|
|
|
| O percebeiro que liberou París |
|
REPORTAXE
Tres coruñeses participaron na división Leclerc
PAOLA OBELLEIRO - A Coruña - 09/10/2008
Non sobrevive ningún dos tres galegos integrantes da lendaria división blindada A Nove que, formada por exiliados republicanos españois baixo o mando do xeneral Leclerc, foi unha das tres unidades máis arroxadas da Segunda Guerra Mundial. E Francia segue sen recoñecer aínda a estes heroes que foron os primeiros en entrar, o 26 de agosto de 1944, en París tras tres anos de ocupación nazi. Un esquecemento que a xornalista alacantina Evelyn Mesquida trata de reparar co libro La Nueve, os españois que liberaron París (Edicións B) que presentará hoxe nunha charla na Coruña.
"Aínda non eran vinteañeiros cando tomaron as armas en 1936 e durante nove anos loitaron en dúas guerras movidos exclusivamente pola súa convicción de defender unha causa xusta", explica a autora do libro. Un coruñés, Víctor Lantes, e dous oriúndos da localidade coruñesa de Cariño cuxo nome tomaron prestado como mote de guerra, formaban parte de La Nueve. Eran 144 españois, anarquistas e republicanos que tras loitar na Guerra Civil lograron fuxirse ao norte de África, onde, internados en campos de concentración, foron obrigados polas tropas francesas colaboracionistas a enrolarse na Lexión Estranxeira para non ser fusilados. Pero pronto desertaron para comprometerse coa histórica división blindada que conformaron os xenerais Leclerc e De Gaulle, defensores da Francia libre.
Só quedarían 16 tras o desembarco de Normandía, en xuño de 1944. Antonio Cariño era un dos que caeron na fronte. Pero o seu conveciño Cariño López, percebeiro reconvertido en "tirador estrela do canón antitanque" e un dos soldados máis condecorados, así como o coruñés Víctor Lantes, si formaban parte da unidade de Leclerc que, dous meses despois, foi a primeira en entrar en París, liberado, ou case, dos nazis.
Cariño López, cuxo verdadeiro nome era Ángel Rodríguez Leira, morreu en París pouco antes que Franco, en 1975, sen cumprir o soño de volver á súa localidade natal para saborear percebes. "Eu se onde están", replicáballe ao seu fillo cando este lle dicía que en Cariño xa se extinguiu o marisco. Ata o final da súa vida o percebeiro-canoneiro conservou unha saba que, a modo de trofeo de guerra, subtraera en maio de 1945 cando, como integrante das tropas baixo as ordes do xeneral Patton, chegou ata o Niño do Aguia, a residencia de Hitler en Baviera. "A Cariño López empuxábao un inmenso desexo de desquite e de vitoria", recorda nas súas memorias o oficial da Nove Raymond Bronne.
Víctor Lantes, que escapou da Coruña onde a súa familia represaliada por republicana tiña unha pousada, faleceu o ano pasado en París. Pero antes tivo tempo de contar a Mesquida o seu testemuño. |
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
