|
|
|
|
| Celso Emilio Ferreiro |
|
AIRE PURO
o aire puro da maña procrama
o seu dereito a entrar en cada casa.
¡abrelle as portas,patria¡
¡dalle os teus seos,alma¡
|
|
|
|
|
| poema De Celso Emilio Ferreiro- Jara e ClauDia |
|
Carta A Miña Muller
Querida, non o esquezas, hai palabras
que é pecado dicilas niste tempo.
palabras que non debes pronuncialas,
nin xiquera pensalas, cavilalas,
tatexalas, gabalas, escribilas...
moito menos berralas.
esposa, toma nota e non o esquezas:
non digas libertá palabra triste
con peligro de morte e calivera
si é certo que me queres nunca digas
esta palabra estúpida
que ten dentes e morde coma un lobo.
|
|
|
|
|
| María Soliña |
|
Polos camiños de cangas
a voz do vento xemía:
ai,qué soliña quedache
María Soliña
Nos areales de Cangas
muros de noite se erguían:
ai,que soliña quedache
María Soliña
As ondas do mar de Cangas
acedos ecos traguian:
ai,que soliña quedache
María Soliña
As gaivotas sobre Cangas
soños de medo tecian:
ai que soliña quedache
María Soliña
Ecollido por:Pilar Iglesias Cidrás
Laria Rehouni Collado |
|
|
|
|
| poetizate |
|
 ¿Qué pasa ó redor de min?
¿Qué me pasa qu'eu non sei?
Teño medo d'unha cousa
Que vive e que non se vé
Teño medo dá desgracia traidora
Que ver ,e que nunca se sabe onde ver
PABLO FEIJOO E ADAN |
|
|
|
|
| canción de cuna para Rosalía de Castro,morta |
|
érgue-te miña amiga
que xa cantan os galos do día
porque o vento muxe coma unha vaca
Os arados ven e ven,
dende Santiago a Belén
Dende Belén a Santiago
Un anxo vai nun barco
Un barco de prata fría
Que traía a door de Galicia
Galicia deitaba a queda
Transida de tristes hebras
Herbas que sobren téu leito
E a negra fonte dos teus cabelos
Teus cabelos van á mar,
onde as nubes teñen seu nítido pombal
érgue-te miña amiga
¡que xa cantan os galos de dia!
porque o vento muxe coma unha vaca
paula
Díaz Díaz,Angel
TORRES PIÑEIRO,Alejandro |
|
|
|
|
| O Reino |
|
NO TENPO AQUIL
CANDO OS ANIMALES FALABAN
DECIR LIBERTÁ non era triste,
decir verdá era coma un rio,
decir amor,
decir amigo
era igual que nomear a primavera
ninguén sabía dos aldraxes
cando os animais falaban
os homes cantaban nos solpores
ponbas de luz e silgaros de sol.
decir teu e meu non se entendia
decir espada estaba prohibido,
decir prisión somente era unha verba
sin xenso,un aire que mancaba
o corazon da xente
¿cando
cando se perdeu,
iste gran reino?
angel area e pablo torres |
|
|
|
|
| NEGRA SOMBRA-ROSALÍA DE CASTRO |
|
 Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pe dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do río,
i es a noite, i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,
pra min i en mi mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.
SUÁREZ BLANCO, Carolina
AMOEDO ARIAS, Alba
|
|
|
|
|
| Longa noite de pedra |
|
 O teito e de pedra
De pedra son os muros
i as tebras
de pedra o chan
i as reixas
As portas
as cadeas
o aire
as fenestras
asolladas
son de pedra
os corazons dos homes
que ao lonxe espreitan
feitos estan
tamen
de pedra
i eu morrendo
nesta longa noite
de pedra
escrito por david ao rato e pablo ao teclado |
|
|
|
|
| SAÚDO 1º A 2008-09 |
|
| Estamos alucinando co blog e temos ganas de comezar xa |
|
|
|
|
