Álex Freire deunos a coñecer "Pardeconde" nas Gabarras e escoitámosllo a Gran Purismo acompañado polo Puto Coke e encantounos, pero agora temos a versión completa coas adicatorias e todo, así que paga a pena volver a escoitar este temazo e paseármonos unha outra vez por Pardeconde da man de Gran Purismo:




Esto vai pa a miña aldea, pa que vexas, Pardeconde, Pardeconde.

Cando era neno sempre iba eu pa alí,
tiña un abuelo que sempre me quixo tanto a min,
solo cunha bicicleta era feliz,
cun cadelo e a escopeta de balís, éche así.

Foi un tempo, ben, ben entretido
como as pelexas do Valiente con Malvino,
como pasaron da segunda,
e comprar Phoskitos,
e xogar con Himan,
Javier tiña o castillo.

Os vellos sempre estaban pa botar partidas,
i o meu vello sempre me pingaba calderilla,
tomaba sete cocacolas, ai miña barriga,
e chorei cando morreu o can da Guillermina.

Eramos outros, xogábamos no souto,
xogábamos ó couto,
xogábamos cos outros,
xogamos ó balón e se rebota contra a pedra
vai parar ó pozo ou ó portal da Campecha,
ó corral do Cesáreo ou á véntana da Amalia,
ó poleiro abaixo onde o José das sandalias,
sen darte conta que os balóns sempre baixan lanzados,
se te descuidas tes que ir tu hasta a fonte buscalos.

Sempre fumos algo brutos eiquí,
sempre levo de recordo máis dunha cicatriz,
sempre fomos todos guapos e que poido dicir,
que máis de unha moza pudo ser actriz, éche así.
Nada inventado, todo verdadeiro,
a nosa nave era un castiñeiro,
xúroche, rapaz, que a súa madeira aínda a cheiro,
i o que non quería subir era un pildeiro.

Somos de Esgos, non somos modernos,
sei que houbo un tempo no que non había teléfono,
e pa que queres tal cacharro do demo?,
se eiquí toda a xente sábeche falar a berros ?cago en Dios?.

E se vacilas pola calle non che teño medo,
que os de eiquí sómosche duros tal coma penedos,
que vaian de malotes, de chulos ou locos, Fuck you,
eiqui a xente limpa o cu con toxos.

Xa verás cando chegan festas do San Pedro,
i as orquestas e i os gitanos que venden enredos,
xuntaranse todos os vellos i os nenos,
i os da comisión pasan pa pedir pa o peto,
e ten cuidado si a túa moza baila,
que aquí roubámosche a cadela coma o cura en Niñodaiga,
eiquí celebran festas por todo e por nada,
pero tes direito a telas se traballas, rapaz.

O conxuro recitado polo Amaro,
e todos van á barra coma un raio,
esta festa éche super fértil do carallo,
se contas nove meses moitos nacemos en maio.

I os domingos ir a misa a aguantar,
que din que os que che saben beber tamén che saben rezar,
unha resaca do carallo do rapaz
que nunca deu polas de diante e as de tras, que va.

Noites inolvidables no alto da Cruz,
unha pandilla de rapaces chea de espíritu,
saber quen lle gusta a quen, charlas de tu a tu,
e apagar nos cigarriños cando vías unha luz.

Iste é o meu sitio, esta é a miña terra,
na casa na Aira de Arriba é onde vive a miña abuela,
son o fillo do Amaro, o neto da mai Celia,
o meu primeiro cego serio pilleino en Maceda.

E sei que moitos pensan que esto xa está olvidado,
eu seguirei ladrando como o can do Louriano,
que son auténtico, único e original, coma a callada do Carranchá.

Ei, ei... que pasa oh, esta merda xa acabou, ou que, ponme esa instrumental outra vez que aínda lle hai que faguer un refrán a esta xente, ostiá, veña, aí está, moitas grazas

Ei, ei Pardeconde, estades preparados para o estribillo?

E xa fai tanto tempo que non paso por alí, e cada vez que fun nunca me arrepentín, esté en donde esté, eu sei ben de donde, que carallo! po! po! Son de Pardeconde.
E xa fai tanto tempo que non paso por alí, e cada vez que fun nunca me arrepentín, esté en donde esté, eu sei ben de donde, me cago en Dios! Son de Pardeconde.(bis)

Esto foi todo, falándoche do meu pueblo, da miña aldea, nunca me olvidarei de naide, escoita ben:

Javi Ferreño, Javi Blanco, Ana, Susana, Abel, Claudio, Bruno, Montse, Joseciño, Diego, Daniel, Dani, Iván, Severino tamén, Gloria, Manolito, Carmen, e toda a mafia da Aira de Arriba tamén, Tamara, Mari Carmen, Sito, Javi, Antonio, Amelia, Rosa, Sebe, Agustina, tío Antonio, Amalia, Tía María, tamén, Odilo, i o Eliseo i a Isabel, tamén o José, a Milagros, Eladio, María Belén i a Maruja tamén, i o Juan Carlos, i a Beatriz i o Ricardo, i o Alberto i o Toño i o Roberto, a Benita, o Louriano, o Pepe i a Mercedes, todos volo merecedes, e para non olvidar o Juan i a Pilar, e todos os que son do outro lugar, o tío Amaro, a tía Antonia, Alyés, Amadora, a xente de Babilonia, todos os meus primos de Lisboa, un ola, i o Chaparro i o Gandola, todos na miña mente, nunca me olvidei, xa nos vemos cando pasarei, que estedes vivos ou mortos eu sempre me recordo, ió, Granpurismo, conocido como Carlos Abad Garrido, ió, a familia dos Abades, esta éche a merda, si, un verdadeiro gallego, que descanse en paz José Garrido Pequeno, ió.

Letra e música de Gran Purismo


Web oficial: www.granpurismo.com