Este xuño Arjé Teatro, o grupo de teatro do IES Breamo, foi premiado, como o curso pasado, no XV Certame Candilejas Don Bosco, celebrado no Colexio Calvo Sotelo da Coruña. Nesta ocasión recibiu o TERCEIRO PREMIO NA CATEGORÍA XUVENIL coa obra O misterio das amendoeiras, de Enrique Jardiel Poncela, e seis MENCIÓNS PARA ACTORES E ACTRICES.
Recibiron as MENCIÓNS COMO ACTORES DESTACADOS:
Carlos Fdez Leira
Antonio Leira Souto
Daniel Domínguez Vizoso
Recibiron as MENCIÓNS COMO ACTRICES DESTACADAS:
Carmen Ardá Fraga
Xoana Arias García
María Lago Cascudo
Ademais, Antonio Leira Souto tamén foi premiado nos Premios Buero, da fundación Coca-cola. Trátase nada menos que da MENCIÓN Á MELLOR INTERPRETACIÓN MASCULINA DE GALICIA NA CATEGORÍA ESCOLAR.
Parabéns a todos e todas polo traballo ben feito e polo seu recoñecemento!
As tradicións populares non asumidas polo cristianismo foron combatidas por Martiño de Dumio, bispo de Braga no s. VI, mais non puido impedir que herdaramos costumes como o de ir por auga emanada de sete fontes para facer o cacho a véspera de San Xoán.
0 cacho obtense de recoller herbas e plantas aromáticas de eficacia medicinal. A tradición oral insiste en que o cacho serve para quitarnos o demo do corpo, alonxar as bruxas e curar a envexa.
Na paleta: branco, unha pinga de azul cián e unha migalla de rosa e violeta.
Aparece o ceo. Estalan os verdes claros, esmeraldas, turquesas e a luz filtra os amarelos.
Debaixo, as pinceladas horizontais perfilan o río que reflicte a policromía do redor.
Balbordo: natureza viva.
ENTRE A FOLLAXE UN MONSTRO ESPERTA!
Na paleta: un lapo negro, o violento laranxa, o maxenta abrasivo, o vermello devastador.
As espesas veladuras grises engolen as cores, é o fume.
Os trazos ciscados, son espectros. A cinza monocroma: morte.
Na paleta: Nada. Silencio.
Ao lonxe o martelante son dun helicóptero.
Pilar Fernández Veiga (Profesora de Matemáticas)
PRIMEIRO PREMIO
NATIVAS SOMOS TODAS
`Vuestras Altezas cuando mandaren púedenlos
todos llevar a Castilla o tenerlos en la misma
isla cautivos'.
Cristóbal Colón, Diario, 14 de outubro de 1492
`Portarás la cruz o probarás la espada', espetoume farfallando aquel malvado. Achegoume contra si acariñándome a meixela; eu mordinlle o dedo, erguinme dos xeonllos e fuxín cara a manigua.
Agora bebo auga pola folla da palma e son irmá das aves da noite. Ataco ao luar, e de día soño. Soño que parirei fillas que parirán feras. Que cando nós probemos a súa espada eles, os estranxeiros, han probar na súa carne a boca quente do caimán. Soño que alzo o voo, que estendo as ás, que abro o peito sobre os manglares. Eu e as miñas ás debuxadas contra o ceo inmenso: esa é a miña cruz, esa é a miña espada.
Miguel Rodríguez Carnota (Profesor de Inglés)
MENCIÓN ESPECIAL
Aclaramos que, ante a ausencia de participantes na categoría B (aberta a alumnado de 4º de ESO e 1º e 2º de Bacharelato), o xurado decidiu conceder dous premios na categoría A (aberta a alumnado de 1º, 2º e 3º de ESO), conforme ás bases deste certame.
A VIDA
Levántome e dende a miña ventá o ceo está gris. Esta maldita fumareda está a queimar as plantas, o bosque e os animais. Dende a miña ventá vese todo sepia, a fin do que algún día foi un paraíso.
As cousas poden ocorrer de moitos xeitos. Primeiro préndese, xa que sempre hai alguén que comeza todo. Logo chega á xente. Expándese, destrozando recordos, posesións e facéndote sentir impotente, porque sabes que o inimigo é máis forte.
O lume incordia, ata o punto máis infinito dos soños. E de súpeto todo se calma e vives co medo a que volva suceder.
Así é a vida, sempre procurando manter a túa parcela a salvo, coma se o mundo fose un gran incendio e ti o bombeiro que ten que controlar todo; a túa vida.
Sara Veiga Beceiro (2º ESO A)
PRIMEIRO PREMIO
ELA
A miña vida perdeu o seu sentido. A verdade é que non sei con certeza canto tempo levo sen ela, quizais días, ou quizais meses. Aínda que a min cada segundo me parece eterno. Ela era coma un sopro de aire fresco un día de calor, coma a luz ao final dun túnel. Xa non podo aguantar a existencia neste mundo se ela non está comigo. Non queda nada con sentido na Terra dende que marchou. De nada serve chorar, nin lamentarse, pois os feitos non se modificarían de ningún xeito. Tampouco o suicidio é unha opción, non me gustaría deixar este mundo desta maneira. Aínda que eu gardo o desexo de que regrese coma o sol ao final dunha treboada que se fai interminable. Avisádeme se a atopades, chamábase Esperanza.
As clases d@s premiad@s no II Concurso de Videoclips do Breamo recibiron onte a visita sorpresa de Adrián Cunha Veira, tamén coñecido como Pixelín.
Adrián falounos de fotografía, realización de videoclips e de moitas cousas máis.
Revelounos a súa paixón polo mundo da imaxe, falounos dos seus inicios, do que anda facendo, do que lle gustaría facer e mesmo compartiu connosco algúns segredos técnicos.
Que máis se pode pedir? Pois que volte axiña ao Breamo, que aquí o recibiremos con moito gusto!
"Doutor, doutor, recéiteme apertas,
xornadas de portas abertas,
raios de sol de porcelana,
facer o que me veña en gana"
Canción de Magín Blanco interpretada polo propio Magín Blanco con Guadi Galego, Ugia Pedreira e Uxía Senlle no disco-libro A nena e o grilo editado en 2010.
Fonte do vídeo coas apertas dos nenos e nenas do CEIP Xulio Camba: Blog Unha presada de ollomaos
As clases d@s premiad@s no II Concurso de Videoclips do Breamo recibiron onte a visita sorpresa de Adrián Cunha Veira, tamén coñecido como 
