| Caderno Dixital de Antón Tenreiro |
|
| Caderno digital de Antón de Guizán . |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| AS RATAS DE INFESTA |
|
Moita xente de Betanzos (e de fóra) levamos anos pensando que este concello é un dos máis fermosos de Galiza, pola súa privilexiada situación xeográfica, polo ben comunicado que está a pesares da deixadez das disferentes administracións sobre todo co ferrocarril e pola súa historia e patrimonio. Pero todas estas potencialidades toparon coa mediocridade dos gobernos que non souberon aproveitar tantos recursos, caendo algúns no abandono, como son o casco histórico ou o Pasatempo, outros agredidos pola nefasta ordenación urbanística, como son os dous ríos que circundan a cidade e outros absolutamente desaproveitados como é o potencial do rural, totalmente marxinado mesmo na pésima xestión do concello que vive de costas a todo canto se desenvolve no país e nin siquera sabe copiar modelos exitosos en todos eses eidos de xestión.
Pero tanta ineptitude e incapacidade despois de máis de máis de corenta anos após da dictadura cos gobernos de PSOE e PP levou a Betanzos a ter o casco histórico e patrimonio peor conservado de Galiza e con un pírrico aproveitamento en termos de turismo, cultura e tamén de rendabilidade económica, con un decrecemento poboacional en termos comparativos con outros concellos da contorna, mentras que o rural, nin ten existido.
Eu, veciño de Infesta, no Norte, dende hai varios anos, son testemuña deste feito. No cruce da estación do Norte co camiño Real levo enviado varios correos ao concelleiro de servizos para que coloquen un espello que facilite a visibilidade nun lugar con numerosa circulación pola estrada de Santiago ( onde casi ninguén respeita o límite de 50 nunha zona poboada), e neses mesmos correos solicitei que se pintara na beirarúa unha sinalización horizontal amarela que impeside aparcar vehiculos pegados ao cruce para facilitar a visión ou sinalización tamén horizontal no proprio Camiño Real que advertise do límite de 30, pois pasan coches a moita velocidade con casas habitadas a ambas marxes co camiño. As respostas foron que non se pode poñer espello porque habería que anclalo a unha vivenda privada ( como si non existira sinalización vertical para instalalos en solo público), que a estrada é de titularidade autonómica (como si o concello non puidera facer esa xestión si é necesaria para a seguridade vial) ou que no Camiño Real xa hai unha limitación nun sinal vertical ( moitas veces tapada por camións que aparcan no espazo dun establecemento de hostelaría). Neste mesmo lugar teñen deixado restos de podas un ano enteiro tiradas ao pe da calzada e son contadas as veces que limpan as cunetas. No resto da parróquia de Requián (e supoño que no conxunto do rural acontece algo semellante) a atención é nula ou deficiente. En pasados días sí teñen instalado sinais indicativas da estación do tren no cruce (duplicada con outra xa existente), o que amosa que sí é posíbel facer as cousas cando a eles lles interesa.
Pero si a esta deixadez, que non sei si chamar vagancia ou falta de interés, sumamos as nulas medidas para manter a limpeza e salubridade nas casas e fincas abandoadas, a desidia municipal comenza a ser preocupante. Algún veciño ten alertado da proliferación de ratas en algunhas casas e fincas en estado semi ruinoso mentras o concello bota balóns fóra argumentando que esas casas e fincas son privadas, mentras que esas ratas campan ás súas anchas mesmo entrando nas fincas e xardíns colindantes, e non me refiro a ratos de campo senón a roedores de grande tamaño que alí se crían.
Non ten o concello instrumentos que obriguen a tapiar esas casas ou á limpeza das fincas para manter a salubridade da zona? Non hai ferramentas legais para inspeccionar esas casas e declaralas como ruínas si fora o caso ou cando menos evitar que alí aniñen estas alimañas e manter a mínima saúde pública e os dereitos da veciñanza?
O interese xeral debe prevalecer por diante do particular cando este supón un risco para a saúde e mesmo invade os dereitos de quenes cumpren coa lei e as normas. A veciñanza non debe estar exposta á falta de motivación e deixadez de quen goberna e moito menos padecer a desprotección amparandose en escusas que ocultan incompetencia. Cando iso acontece (como é o caso), só queda o recurso da denúncia pública ou a demanda directa a outras institucións que atendan o que o concello de Betanzos descuida.
A existencia de ratas é un síntoma de falta de limpeza e de abandono perfectamente localizado, que sumado a outras evidencias desa falta de coidado reflicten a decadencia dun concello máis preocupado polos eventos e festividades que por atender e poñer en valor os seus recursos e potencialidades, que comenzan polo mantemento dos espazos e a seguridade e saúde da veciñanza.
|
|
|
|
|
| LAREIRA DE SOÑOS, PRESENTACIÓN NA CORUÑA |
|
Presentación en Portas Ártabras/Asociación de amigos dos museos (rúa Sinagoga 22) na Cidade Vella da Coruña do libro Lareira de soños de Pastora Veres o próximo xoves día 8 de abril ás 20:00 horas.
No acto intervirán Felipe Senén, historiador e museólogo, presidente da Asociación de amigos dos Museos e a autora do libro, Pastora Veres.
Lareira de soños condúcenos a lugares que nos nutren, lugares onde temos as primeiras emocións, sensacións e experiencias universais únicas, sitios cos que temos unha conexión emocional profunda e as nosas raíces inalterables.
Lareira de soños son as historias cotiás dun pequeno mundo da Terra Chá galega. Historias de persoas fundidas coa terra e na terra, coma as herbas dos prados nos que paceron os seus animais. Son momentos percorridos polas vidas deste pequeno universo chairego, que teñen en común con outras vidas doutros lugares do mundo, as angueiras e as calamidades coas que afirman que a vida é traballo e loita.
Son tamén relatos sobre a existencia das persoas máis novas, que viven aquí ou marcharon porque quixeron descubrir algo novo e non seguiron os pasos dos seus pais nin dos seus avós, aínda que a terra lles siga amarrada á pel.
Lareira de soños/ficha:
Autora: Pastora Veres
Autores DVD: Cibrán Tenreiro, Xocobe González e Toni González
Dimensións: 22 x 24 cm.
ISBN: 978-84-18136-22-1
Nº de páxinas: 250
Lareira de soños condúcenos a lugares que nos nutren, lugares onde temos as primeiras emocións, sensacións e experiencias universais únicas, sitios cos que temos unha conexión emocional profunda.
Contén DVD "Entrar aos Vilares"
|
|
|
|
|
|
|
