Vertín te na túa taza?
adocei a súa amargura?
Te transparente e ambarino
agarda preto da túa almofada.

Te adobiado con canela
puxen a carón da cama.
Te quente e agarimoso
Abrigaráte nesta xélida mañá.

Te silandeiro, cristalino,
coma o que cada tarde,
a túas hábiles mans preparan.

Este te tirará ás túas brétemas,
pois é o te que che sorrí,
o que che acolle e che calma,
o te que prepararon os meus soños
mentres os teus soños durmían,
soñando cun te de alborada.

Te, tomado a sorbos,
da túa man na miña,
da miña man na túa,
cullerada a cullerada,
das nosas meixelas,
cálido bico,
que nos esperta ao raiar a alba.

Aquí en castelán.