| LEMBRANZAS |
|
| Aló, no medio do monte, un neno de pantalóns curtos. A un lado pace o gando no verde e ó outro, máis adiante, no fondo da imaxe que forma a lembranza, unha ringleira de chopos e frondoso arboredo debuxa sinuosa a ribeira. Alí, nalgún recuncho entre a raizame e as pedras , un fío de auga fría vértese amodiño no río. Un halo de misterio permanece dende entón no recordo polo nome que a xente do lugar lle dá a esa fontiña. Alí, máxica, chora no Mao ?A Fonte das Bruxas?. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| CANTIGA DO SAMAÍN |
|
O samaín xa chegou
e con el a xente nosa,
que a escura raia pasou,
xa saíu da negra fosa.
Temos que prender o lume
e nel asar os bullós;
ten que verse ben o fume
para que cheguen onda nós.
Temos que tratalos ben
pois de lonxe veñen vernos;
algún día nós tamén
voltaremos dos avernos.
Que se senten onde as chamas
e que os coman ao quentiño,
que se deiten nesas camas,
deles foran aloumiño.
Canda eles comeremos
e beberemos bo viño
e con eles cantaremos
cantigas para o camiño.
Chegando o día se irán
e quedará a escuridade,
mais as lúas pasarán,
despois virá a claridade.
O samaín xa chegou
e con el a xente nosa,
que a escura raia pasou,
xa saíu da negra fosa.
 |
|
|
|
|
|
|
