Este blog é un punto de encontro.
Fíxose para acompañar o proxecto dunha peza de teatro que se publicitou na extinta Regueifa.net
"TRILOXIA DAS MINIATURAS" (1999), de Juanjo G Rodicio , peza de teatro (30 páxinas, producto dos obradoiros de dramaturxia de Anxeles Cuña e Begoña Muñoz)na Aula de teatro Universitaria de Ourense, e que descargaran 1500 persoas daquela . Podes descargala no enlace, e deixarme un comentario.
a imaxe de portada é de ROBER ARAÚJO
Texto teatral publicado na Plataforma A Regueifa.net e que quero compartir convosco, que o leades e comentedes. Por iso fago este blog.Anque tamén me gusta estar falando de teatro, algo de pelis, e demáis.
As apostas sempre dependen se hai máis xente xogando. Vos diredes.
Se cadra chegamos a vela representada coas vosas apreciacións incorporadas.
A REGUEIFA, é unha verdadeira plataforma de intercambio creativo neste País, en Licencia Creative Commons (emprego non tan restrictivo coma o Copyright). A música emerxente galega e outras expresións visuais e escritas viase flotando alí coma nos volcáns en erupción
Enviade ideas e opinións a@gmail.com,
|
|

|
O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
sábado CUAC II (respostas ou o amperio contra Paca) |
|
O traballo de Onda Merlin Comunitaria en Villlaverde presenta unha autopresentación de dificultades superadas polas propias usuarias máis novas e unha serie de indicadores do éxito divididos en 3 ou 4 bloques de traballo: Plantexar retos asumibles e tanxibles; ser conscientes da necesaria mellora continua (ou infinita) do proceso (persoal e técnico) e da persoa que educa ou coordina, e non perder de vista a experiencia lúdica e emocionante (tipo “Lab”) sobre todo na iniciación.
Experiencias en colexios públicos e privados nos catro puntos cardinais (www.escolanasondas.com do Baixo Minho todo, proxecto NEO de Burela ou o de Fume de Carozo das Calasancias, Agareso ata en Viana do Bolo) ou dende universidades (UDC, Málaga, UNED), plantexan respostas aos retos como os da continuidade, a renovación e a sostibilidade económica e asociativa. Fanse precisas as análises dende a universidade nos que aunar principios reitores das actividades, como a unión de múltiples lugares de praxes exitosas para que se poidan analizar máis aló da casuística puntual, e ese sería un gran aval dende a ciencia da comunicación.
A experta de Teleeduca.org Carme Mayugo da tamén chaves para traballar en espazos de aprendizaxe colectivos non institucionais (nas que se rachan as paredes dos Centros) sobre comunicación social, partindo das necesidades sociais e educativas do grupo local, pasando por unha mediación artística na que a máquina é un actor máis e a creatividade e o relato son o locus común, sen temor ao narrow-casting ou os nonomedios pois o obxetivo é chegar á visibilidade auténtica que da tanto a autorepresentación coma a expresión de cara outras.
O ter en conta as necesidades socioafectivas tanto coma as sociopolíticas é un achádego imprescindible xa en traballos académicos coma os que parten en Onda Moratalaz.
En resumo, que aprender a ferramenta é o resultado e motivo de convivir co propio medio (radio, tele, tecnoloxías web, APIs,), pero convivir cun nosoutros cada vez máis amplo e menos mediatizado é unha das garantías de ter o obxetivo cumprido.
E tamén lembrar ser conscientes que nunha sociedade programable e cibervixilada (ver plugin de Firefox: trakula), contra o argumento Nothing to hide solo vale a teimudez do pato por terra, mar e aire.

|
|
|
|
Un resumo nun CUAC |
|
Resumo I Congreso na UDC Cuac Fm, AlfabMedia, coordinado por Isabel
SABADO 26 de novembro de 2022.
Aparte da miña experiencia de presentar un avance da miña tese sobre os teleclubs, ante a presentación de iniciativas tan interesantes dende distintos puntos de Galicia, España e Europa, de ONGDs, Asociacións, Centros de Ensino ou Universidades solo se pode facer un breve resumo, apenas enfiado.
En exposición de experiencias de ONGS coma as de Arquitectura sen Fronteiras, comunicadores como Agareso, programa Familias de ACCEM, inclusión "por defecto" www.creemoseducacioninclusiva.com, etc. a pregunta xurde sen remisión:
¿Por que non se coñece máis todo este traballo, e como facelo chegar, xa que falamos de Medios de Comuniación? Algunhas das respostas dos propios ponentes dan no cravo:
1º- (AsF) As ONGs e Movementos non son profesionais de certas áreas de xestión, mercadotecnia ou comunicación audiovisual, e vense eivados e necesitados de apoio técnico externo ou formación.
2º- Moitas das propostas de profesionais non son aceptables en termos de estratexia ou principios, pois moitas das ONG sitúanse en contra de sistemas economicistas, sesgos ideolóxicos ou unha presencia impersonal no mundo.
3º– (Agareso) As ONG cústalles reducir ou simplificar as mensaxes, e son tendentes a cuestionar aspectos complexos e pouco abordados pola sociedade, que precisan máis que 50 minutos de programa (vale para o medio e tamén para a clase da escola).
4º – (ACCEM) Ás ONG e outras entidades cústalles ceder ou compartir as ferramentas ou contidos.
5º -Pode ser que os microproxectos para microaudiencias, sexan abondas, ben porque son proxectos para persoas que poden influir noutras moitas, ou porque atenden xusto a quen precisa dese proxecto.
6º- A fase de sensibilización unha vez conseguida a toma de conciencia dun problema, enfróntase á fase complexa de construir iniciativas, e para iso precísanse de referentes ou experiencias exitosas, e por eso voltamos a precisar da resposta á pregunta:
¿Por que non se coñece máis todo este traballo, e como facelo chegar? A resposta pode ser o traballo nos Medios Comunitarios, porque son as experiencias exitosas presentadas que falan diso.
Comentarios (0) -
Categoría: outras cousas por fora (e por dentro de min) - Publicado o 28-11-2022 20:43 |
# Ligazón permanente a este artigo |
|
|
|
|
|