Este blog é un punto de encontro.
Fíxose para acompañar o proxecto dunha peza de teatro que se publicitou na extinta Regueifa.net
"TRILOXIA DAS MINIATURAS" (1999), de Juanjo G Rodicio , peza de teatro (30 páxinas, producto dos obradoiros de dramaturxia de Anxeles Cuña e Begoña Muñoz)na Aula de teatro Universitaria de Ourense, e que descargaran 1500 persoas daquela
. Podes descargala no enlace, e deixarme un comentario.
a imaxe de portada é de ROBER ARAÚJO
Texto teatral publicado na Plataforma A Regueifa.net e que quero compartir convosco, que o leades e comentedes. Por iso fago este blog.Anque tamén me gusta estar falando de teatro, algo de pelis, e demáis.
As apostas sempre dependen se hai máis xente xogando. Vos diredes.
Se cadra chegamos a vela representada coas vosas apreciacións incorporadas.
A REGUEIFA, é unha verdadeira plataforma de intercambio creativo neste País, en Licencia Creative Commons (emprego non tan restrictivo coma o Copyright). A música emerxente galega e outras expresións visuais e escritas viase flotando alí coma nos volcáns en erupción
Enviade ideas e opinións a@gmail.com,
|
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O dramaret musical do artista chamado (me llamo) Sebastian |
|
Estivo en Lugo, un día destes.
Un artista posmoderno. Chileno. Universal. Teatral e Musical.
Merecería outras honras. Pero fai o "Homeless Tour": a Amsterdam, Berlin, Madrid, Compostela...
Recomendado por Julieta Benegas e outros artistas.
Talento infantil, dende os 5 anos en carreira cara o estrelato, en programas de TV e academias famosas. Rise de todo eso, de corazón. Con vozarrón ou un agudo extremo.
O seu é un pop barroco e emocional, que quere dicir que as armonías a piano solo son universais coma as de Mozart ou Bach, e que están ao servizo das emocións do que se está a contar.
Que si o fredy Mércury chileno, que si o Mozart do pop, que si o apólogo da cultura queer...
Deixémonos de tontadas. Pura arte. Si, fala da súa experiencia como gay nunha cultura como a chilena. Simplemente fala da súa vida. A beleza
Un poeta, como os que agora gañan premios Nobel cantando. Agarrándose a pequenas situacións cotiás,que expresan o drama da túa vida.
"...mi mamá ...me daba un auto,.. era entretenido igual, pero yo quería a mi Barbie", (300.000 visitas hoxe)
"Cuidate, sol, te acuerdas cuando tomabamos papas fritas...",
facendo un ridículo glorioso en "la fiesta no está afuera, está adentro"
Ou cando se marca un tema no disco comendo papas fritas, e cantando "el hambre no se va"., tragando cada bocado. O video que máis aquelado me parece é o de "<3" ¡que actual"!
Postmoderno, por todo esto. Porque tén inmersión e distanciamento a partes iguais; humor, trascendecia, "todos los ´musicos somos políticos, pero unos van con el statement (entrevista e live)", "no nos digan como vivirelamor vivirelamor(son de vomito)"
Estivo no Clavi en Lugo con Ramil, outro queerfenómeno, que nun pais normalizado serían estrelas do pop-soul. Ah, e tamén Seb,que fixo a bso de "Stockholm"
 |
|
|
|
|
| 1 Aportacións, opinións... |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
