Os islandeses devolveron ao poder ao centrodereita, que coas súas políticas neoliberais precipitou o colapso económico de outubro de 2008 e que previsiblemente freará agora o proceso de adhesión de Islandia á Unión Europea (UE). A oposición logrou un triunfo claro nas eleccións lexislativas de onte co 51,1% e 38 dos 63 escanos do Althingi (Parlamento), escrutado case o 98% dos votos.

A coalición de esquerda que gobernaba dende 2009 perdeu a metade dos seus apoios, e a Alianza Socialdemócrata pasou de ser a forza máis votada a baixar ao terceiro posto. Ese lugar correspóndelle agora ao conservador Partido da Independencia, tradicional dominador da política islandesa, que remontou nas últimas semanas para lograr o 26,7%, tres puntos máis, e 19 escanos.

Co mesmo número de escanos pero con dous puntos porcentuais menos quedou o Partido Progresista, o seu histórico aliado e gran triunfador dos comicios, cun 10% e unha decena de deputados máis que en 2009, a pesar dun lixeiro mal sabor de boca, porque as enquisas o daban como gañador ata non hai moitos días.

Ambos os dous partidos víronse favorecidos polo descontento dos islandeses co Goberno, que malia estabilizar as finanzas pagou os efectos sociais do duro programa de axuste imposto polo Fondo Monetario Internacional (FMI) para rescatar a Islandia.
O gabinete dirixido pola primeira ministra socialdemócrata Jóhanna Sigurdardóttir non foi capaz de levar adiante ningunha das súas grandes promesas, como a reforma da política de cotas de pesca ou a nova Constitución impulsada por unha iniciativa popular. A postura do Goberno no litixio polas indemnizacións a aforradores estranxeiros pola quebra do banco Icesave e as súas disputas internas, que provocaron que rematase a lexislatura en minoría, tampouco axudaron a aumentar a súa popularidade.

Desa decepción e das promesas para aliviar a difícil situación económica na que aínda se encontran moitos islandeses, sobre todo polo alto endebedamento hipotecario, aproveitouse o centroderecha para sacar tallada. Nin cambiando os seus impopulares líderes, a esquerda logrou reverter o que as sondaxes apuntaban dende había moitos meses. Os socialdemócratas perderon case 17 puntos e 11 escanos para baixar o 12,9% e 9 deputados. Algo menos acusada foi a caída do seu socio de coalición, o Movemento de Esquerda Verde, que obtivo o 10,9% (21,7 en 2009) e 7 asentos no Parlamento, a metade que catro anos antes.

O centrista Futuro Brillante entrou no Parlamento co 8,2% e 6 escanos, mentres que o Partido Pirata loitaba por acceder ao Althingi: o escrutinio parcial dáballe o 5,1%, unha décima por enriba do mínimo, e 3 deputados.

Alba Salgado Parente 2ºA

O espectáculo musical 'A nena e o grilo nun barquiño' será representado este sábado no auditorio municipal de Ribadumia (Pontevedra), ás 18.00 horas, mentres que o domingo lle tocará a súa quenda a Outes (A Coruña), cunha función á mesma hora na Casa dá Cultura. A xornada dominical chegará a Cambados (Pontevedra) a obra 'As pombas de Carboeiro', no auditorio da xuventude, ás 21.00 horas.
Ambas as dúas iniciativas forman parte da segunda edición do programa de dinamización lingüística 'FalaRedes', que organiza a Secretaría Xeral de Política Lingüística, dependente da Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria.
'A nena e ou grilo nun barquiño' fará entrar un público de todas as idades nun mundo máxico e cheo de aventuras, no que os dous protagonistas descobren o seu propio interior a través das peripecias e pezas musicais do autor Magín Blanco. A parte narrativa reflicte valores como a solidariedade, o respecto á natureza e a identidade, acompañada de cancións en galego.
'As pombas de Carboeiro', da compañía teatral Fantoches Baj, recrea a historia de dous monxes residentes neste mosteiro que, botando man do enxeño, teñen que convencer ás tropas napoleónicas de que non sacien a súa fame coa familia de pombas mensaxeiras que habita nesta localización. Os verdadeiros protagonistas serán as bandas de música das localidades nas que se desenvolva, que acompañarán instrumentalmente as aventuras dos actores sobre o escenario.

Magdalena Sepa 2ºA

Se Pachi Vázquez esperaba convertir o apoio do comité nacional á súa controvertida proposta de primarias nun espello da unidade do PSdeG, fracasou con estrépito. Debaixo do 62% de votos a favor, cun 33% de abstencións, agóchase unha clara división das familias do socialismo galego e emerxe con forza a figura de Abel Caballero, que xoga con prudencia e frialdade de xogador de póker as súas cartas como árbitro na soterrada loita de poder que libran os baróns do principal partido da oposición en Galicia. De feito, no cumio deste venres, rematado o sábado de madrugada con escasez de aplausos, brillaron pola súa ausencia as delegacións de Vigo e da cidade de Ourense, que plantaron ao secretario xeral e só enviaron un representante para facer patente o seu distanciamento da folla de ruta imposta polo médico do Carballiño.

O atraso até setembro na celebración de primarias foi bendicido polas provincias da Coruña, co ex ministro Fran Caamaño -probable aspirante a liderar o novo PSdeG, din algúns analistas que co apoio do propio Pachi Vázquez, que tería decidido xa retirarse da carreira- e Fernández Moreda, Ourense e Lugo, se ben o hoxe principal barón desta última, Gómez Besteiro -primeiro en presentar a súa candidatura á secretaría xeral-, advertiu no cumio de Compostela que é a derradeira vez que acepta un cambio de calendario. O silencio da poderosa delegación de Vigo e a oposición dos críticos -houbo acusacións de apaño e peticións dunha "saída ética"- descafeínan e relativizan o éxito da proposta do actual líder dos socialistas galegos.

Queda no aire o formato do congreso da remuda. Todo o sector crítico se opón con contundencia á pretensión de Vázquez de que á cita do 29 de setembro acudan como moito setecentos delegados, moi por debaixo do tope de mil que contemplan os estatutos do partido. O recorte choca coa vehemente defensa da participación da militancia que fai agora o aínda secretario xeral e ten unha explicación inicial máis relacionada cos intereses personais que coa democracia interna: cantos menos delegados acudan ao congreso, maior peso terán Lugo e Ourense, as provincias nas que Pachi Vázquez ten o seu graneiro de incondicionais.

O diario madrileño A Soberanía Nacional publicou o 4 de xuño de 1866 un poema de Rosalía de Castro dedicado ao escritor, militar e político liberal Salustiano de Olózaga. Os versos foron recuperados por Francisco Rodríguez, quen hai catro anos buscounos sen éxito na hemeroteca da Biblioteca Nacional, pero que agora, coa publicación dixitalizada, puido localizar, segundo Efe.

Rosalía escribiu o poema co gallo dunha visita do político a Galicia, aínda que finalmente De Olózaga non chegou a pisar terras galegas por «unha causa puramente privada», segundo informa A Soberanía Nacional. O xornal tamén indica que Rosalía de Castro concibiu os versos a «petición dos artesáns [...] para repartilos impresos á chegada do Sr. Olózaga; o sub gobernador, cuxo nome sentimos non poder estampar, para non privala da gloria que alcanzou, negouse a pór o selo da oficina na proba dos versos».

Julián Rey Pérez - 2ºBACH - A

1 [2] [3] [4] [5] [6] [7]